Dzieciństwo we Lwówku.
Jan Antoni Kaczmarek urodził się 6 czerwca 1945 roku we Lwówku w Wielkopolsce. Mieszkał z rodzicami Wiktorią i Stanisławem oraz młodszym rodzeństwem : Frankiem, Hanią i Marychną( siostry bliźniaczki) we Lwówku na ulicy 3 Stycznia 8. Ojciec Jana był ślusarzem w pobliskiej Stadninie Koni w Posadowie, matka zaś zajmowała się domem i wychowaniem dzieci. Rodzina był uboga, ale pielęgnowała tradycje patriotyczne i chrześcijańskie. Szczególnie matka Wiktoria,która była osobą wesołą, oczytaną i muzykalną często śpiewała swoim dzieciom i uczyła ich znanych jej piosenek.Tradycją było także wspólne muzykowanie podczas uroczystości rodzinnych.W 1950 roku Jan jako 5-letni chłopiec rozpoczął naukę gry na skrzypcach, zaś w wieku 7 lat został ministrantem w tutejszej parafii. Proboszcz Stanisław Kasprzak miał nadzieję,że Janek w przyszłości zostanie księdzem.
Lata szkolne.
W 1952 roku Jan rozpoczął naukę w Szkole Podstawowej we Lwówku, a w latach 1959-1963 uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego w Pniewach. Był bardzo dobrym uczniem , wyróżniał się zarówno z przedmiotów humanistycznych, ścisłych, jak i artystycznych. Po zdaniu matury wyjechał na studia do Wrocławia.
Studia i małżeństwo.
Jan Kaczmarek jesienią 1963 roku rozpoczął studia na Wydziale Łączności, potem Elektroniki Politechniki Wrocławskiej.Był bardzo dobrym studentem , co potwierdza ocena bardzo dobry na dyplomie ukończenia studiów i uzyskany tytułu magistra inżyniera. Został elektronikiem, o specjalności: maszyny matematyczne.
Czas wolny najchętniej poświęcał na wyjazdy w ukochane góry. Uczestniczył w rajdach studenckich, przemierzając Tatry i Karkonosze. Podczas wędrówek nieodłącznym atrybutem była gitara i muzykowanie. Tu młody Jan Kaczmarek odkrywał zamiłowanie do muzyki i śpiewu. W 1967 roku na rajdzie poznał swoją przyszłą żonę Danutę, która otrzymała przydomek „Kasia” ze względu na swoje uczesanie, upodobniające ją do Katarzyny Sobczyk.Ślub cywilny Państwa Kaczmarków odbył się 12 września 1970 roku we Wrocławiu. W tym samym roku odbył się ślub turystyczny dla znajomych z gór w „Domku Myśliwskim” w Karkonoszach oraz 26 grudnia ślub kościelny we Lwówku.
Ze związku urodził się syn Jacek; jest on ojcem urodzonej 15 maja 2006 roku wnuczki Jana Kaczmarka- Natalii.
Przełomowy okazał się grudzień 1967 roku. Jan Kaczmarek debiutował na scenie podczas VIII Dni Pałacyku we Wrocławiu piosenką ” O Wandzie , co nie chciała Niemca”, otrzymując wyróżnienie . Inne źródła podają, że ów debiut odbył się w 1968 roku.
Kabaret „Elita”.
W marcu 1969 roku Jan Kaczmarek wraz z Tadeuszem Drozdą wystąpili w klubie WSS „Społem” we Wrocławiu. Po koncercie zaproponowano artystom dalszą współpracę . Wtedy Tadeusz Drozda wymyślił nazwę zespołu „Elita”. Do kabaretu dołączylii także Jerzy Skoczylas i Roman Gerczak. W ten sposób wiosną 1969 roku powstał młody kabaret Politechniki Wrocławskiej.
Około roku 1970 Jan Kaczmarek napisał tekst i muzykę piosenki „Kurna chata”, która zdołała zakwalifikować Kabaret „Elita” na Opolski Festiwal Polskiej Piosenki, gdzie zdobyła jedną z głównych nagród – nagrodę Prezesa Radiokomitetu, co otworzyło „Elicie” drzwi do ogólnopolskiej kariery.
Zaraz po sukcesie opolskim zainteresowało się młodym, studenckim Kabaretem Polskie Radio, a zwłaszcza Andrzej Waligórski, kierownik wrocławskiego magazynu rozrywkowego „Studio 202”. W 1973 roku Jan Kaczmarek, a w latach następnych cała „Elita”, otrzymała pracę w magazynie Andrzeja Waligórskiego. Poprzez znajomości nawiązane na „Famie” (Festiwalu Artystycznym Młodzieży Akademickiej) z warszawskim satyrykiem Marcinem Wolskim, „Elita” rozpoczęła współpracę z warszawskim Programem III Polskiego Radia. Produkcje „Elity” ukazywały się najpierw w Ilustrowanym Tygodniku Rozrywkowym, tak zwanym ITRze, potem w magazynie „60 minut na godzinę”, wreszcie w magazynie „Zsyp” w programie I Polskiego Radia, a zwłaszcza w Ogólnopolskim Wydaniu „Studia 202”. Poczesnym owocem tej wieloletniej współpracy jest szereg piosenek „Elity”, które przyniosły jej ogólnopolski rozgłos. Należy tu wymienić piosenki z tekstami, a nieraz również z muzyką Jana Kaczmarka. Prócz „Kurnej chaty” to także „Polskie Strzechy” – czyli „Nie angielskie, nie kreolskie”, „Zerowy bilans czyli Pero, pero”, „Czego się boisz głupia”, „Do serca przytul psa”, „Ballada o mleczarzu”, „Wapno”, „Co się zżera w jeziorze”, „Oj naiwny”, „Walc śnieżynek”, „Nasza litania”, „Europa” i wiele, wiele innych piosenek z muzyką Włodzimierza Plaskoty, Bogusława Klimsy i syna – Jacka Kaczmarka. Jednym z najbardziej znanych słuchowisk z udziałem Jana Kaczmarka jest seria „Z pamiętnika młodej lekarki” (wraz z Ewą Szumańską).
W latach 70 i 80-tych Jan Kaczmarek wraz z Kabaretem „Elita”występował z wieloma artystami między innymi: z Marylą Rodowicz, Ireną Santor, Bolesławem Gromnickim, Lechem Konopińskim, Leszkiem Niedzielskim, Krzysztofem Krawczykiem, Ewą Bem, Wojciechem Młynarskim, Eleni. Oprócz koncertów w całej Polsce należy wspomnieć o koncertach czy trasach koncertowych po wielu krajach Europy i świata : NRD, Czechosłowacji, USA, Szwecji, Austrii czy Australii.
Do ważnych utworów napisanych przez artystę należą ” Listy dygresyjne” czyli zbiór felietonów , w których Kaczmarek zmagał się z wieloma problemami Polaków. Prezentowane były one na antenie Polskiego Radia Wrocław przez Zbigniewa Lisienia.
27-28 lutego 2004 roku w „Wieczorze Wrocławia ” ukazał się ostatni felieton Jana Kaczmarka pt.”Dedykacja Waligórskiego”. Z założenia nie było to pożegnanie z czytelnikami, ale stan zdrowia nie pozwalał artyście na dalszą pracę.
Śmierć artysty.
Zmarł 14 listopada 2007 roku, mając 62 lata.Przyczyną śmierci Jana Kaczmarka była wieloletnia choroba. Jego pogrzeb odbył się w poniedziałek 19 listopada o godzinie 12.00 na Cmentarzu Grabiszyńskim we Wrocławiu.
Znaczenie postaci.
Jan Kaczmarek jest postacią, która na stałe wpisała się w historię Lwówka . Jego teksty nawiązywały do miasta, w którym się urodził, spędził dzieciństwo i wczesną młodość.
Odznaczony w dniu 2 czerwca 2005 roku Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne osiągnięcia artystyczne i zasługi dla rozwoju kultury.
Do dziś kabaret „Elita” cieszy się dużą popularnością na scenach polskich, a piosenki Jana Kaczmarka są znane i nucone przez wielu Polaków.