Pochodzenie

Bogumiła Zrobczyńska (z domu Zawadzka) urodziła się 20 czerwca 1925 r. w Modle (dawniej powiat Mława, województwo warszawskie, dziś województwo mazowieckie) z rodziców Aleksandra i Zofii z Golianów. Zmarła 29 kwietnia 2012 r. w Koninie. Została pochowana na Cmentarzu Komunalnym w Koninie.

Dzieciństwo

Szybko i beztrosko upływa jej okres wczesnego dzieciństwa. Miała dwóch starszych braci (Romana ur. 1920 r. i Eugeniusza ur. 1922 r.) oraz dwie młodsze siostry (Krystynę ur. 1927 r. i Danielę ur. 1929 r.). W wieku siedmiu lat zaczyna uczęszczać do szkoły podstawowej w Mławie. Tu kończy tylko pierwszą klasę, gdyż jej ojciec (pracownik PKP), zostaje przeniesiony do Karsznic. Tam kontynuuje naukę.
W Karsznicach przebywa do 1937 r. Następnie z rodziną przenosi się do Bydgoszczy, gdzie kończy siódmą klasę szkoły powszechnej. W 1939 r. zdaje egzamin do Gimnazjum Pedagogicznego w Bydgoszczy. Nieszczęśliwa wojna krzyżuje jej plany.

Okres wojenny

Okres niewoli pozostawił w jej pamięci niezmazany ślad. Niedługo po zajęciu Bydgoszczy okupant rozpoczął swą działalność. Zaczyna się wysiedlanie. „Smutny los wysiedleńców dzieliłam i ja” (cytat pochodzi z życiorysu umieszczonego w aktach osobowych Bogumiły Zrobczyńskiej). 15 października 1940 r. opuszcza wraz z rodziną Bydgoszcz, udając się do Skierniewic, gdzie kieruje ich okupant. Los układa się pomyślnie, gdyż udaje im się uciec w rodzinne strony do Mławy. „Z niezachwianą nigdy nadzieją, z utęsknieniem oczekiwałam wolnej Ojczyzny” (cytat pochodzi z życiorysu umieszczonego w aktach osobowych Bogumiły Zrobczyńskiej).

Edukacja

Nastaje koniec wojny, który kładzie kres tułaczce. Ojciec otrzymuje pracę w Toruniu przy PKP, gdzie sprowadza całą rodziną. W Toruniu zaraz zapisuje się do Gimnazjum Pedagogicznego. W 1947 r. kończy cztery klasy Gimnazjum Pedagogicznego (mała matura) oraz 5-miesięczny Wstępny Kurs Pedagogiczny. Pragnie objąć wymarzoną od dziecka posadę nauczycielki. „By kształtować młode duszyczki dzieci i wychowywać je na dobrych obywateli. Choć tą skromną pracą pragnę spłacić dług Ojczyźnie” (cytat pochodzi z życiorysu umieszczonego w aktach osobowych Bogumiły Zrobczyńskiej). Jest członkiem Związku Młodzieży Demokratycznej, który zajmuje się pracą społeczną kulturalno-oświatową.

Kariera zawodowa

1 lutego 1948 r. zostaje zatrudniona w publicznej szkole powszechnej w Osięcinach w charakterze nauczyciela kontraktowego. 14 lutego 1948 r. następuje zmiana miejsca zatrudnienia. Otrzymuje stanowisko nauczycielki publicznej szkoły powszechnej w Sadlnie. Tu rozpoczęła karierę zawodową, jako nauczycielka języka polskiego. Praca w szkole stała się jej prawdziwą pasją i bardzo ją absorbowała.
31 lipca 1948 r. otrzymuje zaświadczenie o ukończeniu Kursu wakacyjnego III stopnia dla czynnych niekwalifikowanych nauczycieli szkół powszechnych. Rok później otrzymuje zaświadczenie z Kursu wakacyjnego IV stopnia.
5 marca 1951 r. zostaje wydana opinia o obywatelce przez Kierownika Wydziału Oświaty. „Obywatelka Bogumiła Zawadzka jest nauczycielką pracowita i sumienną. Do lekcji jest zawsze przygotowana, w stosunku do dzieci jest wymagająca, a przy tym serdeczna. Dokształca się ideologicznie i zawodowo. Społecznie pracuje jako członkini Koła Gospodyń Wiejskich , uczy indywidualnie analfabetów. Jest przewodniczącą Koła samokształceniowego w MOZ-u oraz skarbniczką MOZ-u”.

Uroczyste ślubowanie

W dniu 25 sierpnia 1952 r. złożyła ślubowanie służbowe według następującej roty:

„Ślubuję uroczyście, na powierzonym mi stanowisku urzędowym szczególnie w zakresie wychowania i nauczania powierzonej mi młodzieży, przyczyniać się ze wszystkich sił do ugruntowania wolności, niepodległości i potęgi Rzeczypospolitej, której wierności zawsze dochowam; umacniać w młodzieży poszanowanie prawa i wierności dla Ludowego Państwa Polskiego; obowiązki mojego urzędu wypełniać gorliwie i sumienni, ściśle przestrzegać obowiązujących przepisów i stosować się do zarządzeń władz szkolnych; dochować tajemnicy służbowej, a w postępowaniu kierować się zasadami godności, uczciwości i sprawiedliwości społecznej”.
Po odbyciu studiów w latach 1962/64 kierunek filologia polska złożyła egzamin dyplomowy w dniu 27 lipca 1964 r. i ukończyła Zaoczne Studium Nauczycielskie w Toruniu.
Od dnia 1 października 1961 r. do 30 kwietnia 1962 r. oraz od dnia 1 września 1967 r. do dnia 31 maja 1968 r. pracowała w Szkole Przysposobienia Rolniczego w Sadlnie jako nauczycielka przedmiotów ogólnokształcących.

Odznaczenia i nagrody

21 sierpnia 1974 r. odznaczona została Złotym Krzyżem Zasługi za dwudziestoletnią nienaganną pracę pedagogiczną. 14 października 1974 r. przyznano jej nagrodę Kuratora Okręgu Szkolnego za szczególne osiągnięcia w dziedzinie pracy ideowo-wychowawczej i opiekuńczej wśród młodzieży i w środowisku.

Dalsza kariera

1 maja 1972 r. Wydział Oświaty i Wychowania, Kultury, Kultury Fizycznej i Turystyki w Radziejowie powołuje ją na stanowisko nauczyciela dyplomowanego. Zostaje dodatkowo zatrudniona w Zasadniczej Szkole Górniczej w roku szkolnym 1976/79 przez dyrektora Zbiorczej Szkoły Gminnej w Wierzbinku. Od 1 września 1978 r. opiekuje się szkolną biblioteką.

Opuszczenie Sadlna

21 czerwca 1979 r. wystąpiła z prośba o przejście na przedwczesną emeryturę. Prośbę swą motywowała chorobą męża. Od dnia 1 lipca 1979 r. zostaje jej przyznana renta. Na emeryturze nadal pracowała w niepełnym wymiarze godzin (jako bibliotekarka, nauczycielka j. polskiego).
W 1985 r. z powodów rodzinnych opuściła ukochane Sadlno i zamieszkała w Koninie. Nie potrafiła jednak zrezygnować z pasji, jaką była dla niej praca z dziećmi, dlatego podjęła pracę w Przedszkolu Państwowym w Koninie. Udzielała się także społecznie w konińskim Domu Kultury i Domu Seniora.

Zakochana w poezji

Zawsze towarzyszyła jej polska literatura. Kochała poezję. Przez ostatnie 20 lat swojego życia sama ją tworzyła. Jest autorką tomiku poezji pt. „Życie jest piękne”. W tym nostalgicznym i melancholijnym zbiorze wierszy zawarła swoje refleksje nad sensem życia. Swoimi wierszami dzieliła się z najbliższymi i przyjaciółmi.

Życie osobiste

30 lipca 1951 r. zawarła związek małżeński z Kazimierzem Zrobczyńskim (ur. 1927 r. – zm. 1985 r.). Miała troje dzieci: Mirosławę, ur. 7.06.1952 r. (analityk medyczny), Janusza, ur. 23.03.1955 r. (inżynier elektryk) i Marię ur. 12.08.1958 r. (księgowa). Doczekała się czworga wnucząt i jednego prawnuka.

Czy wiesz, że…

* Jej wychowankiem był Zbigniew Jerzyna (1938-2010) – znany polski poeta, dramaturg i eseista, laureat wielu literackich nagród, którego wiersze i słuchowiska przetłumaczono na 35 języków. To ona zaszczepiła mu miłość do poezji. Nigdy o tym nie zapomniał. W 1973 r. podarował jej swój tomik poezji „Wśród drzew” z dedykacją: „Jednak coś ze mnie wyrosło, w dużej mierze dzięki Pani”.
* Lubiła słoneczniki, mleczną czekoladę, a jej ukochanym kolorem był lilaróż.

Znaczenie postaci

Każdy kto przeszedł proces edukacyjny, spotkał na swojej drodze nauczycieli, o których mógłby powiedzieć, że mieli powołanie do zawodu. Bogumiła Zrobczyńska traktowała swój zawód jako misję, potrafiła wpoić uczniom wiedzę, ale również zasady moralne. Jednocześnie działała społecznie w dziedzinie oświaty i poza nią. Była bardzo aktywną osobą, ciągle doskonalącą swoje umiejętności. Dzięki pracowitości i talentowi osiągnęła bardzo wysokie wyniki w nauczaniu, cieszyła się wielkim uznaniem rodziców i młodzieży. Została odznaczona m.in. Złotym Krzyżem Zasługi. Nadal żyje w pamięci swoich współpracowników, uczniów, wychowanków i społeczności lokalnej.

Źródło

Biogram opracowany został na podstawie informacji zawartych w aktach osobowych oraz na podstawie wywiadu z rodziną Bogumiły Zrobczyńskiej.