Pochodzenie
Jan Kołodziejewski urodził się 27 sierpnia 1942 roku w Szamocinie. Jest synem Karola (rzemieślnika) i Gertrudy z domu Rehlich (zajmowała się domem) – mieszkańców Szamocina z „dziada pradziada”. Całe swoje życie mieszka w Szamocinie, a od 65 lat w tym samym budynku, w którym kiedyś mieszkali jego rodzice.
Dzieciństwo
Większą część dzieciństwa przeżył na ulicy… Paderewskiego. Ulubionymi zabawami były gry w „bąka”, palanta, „klipę”, podchody, a także gra w „guziki” (tę najczęściej wygrywali synowie… krawca). Uprawiał z kolegami wiele dyscyplin sportowych, a pewne sukcesy odnosił w lekkoatletyce (rzuty). Boisko i natura były dla niego i kolegów całym światem. Od dziecka grał na akordeonie. Mając uzdolnienia muzyczne, najbardziej nie lubił obowiązkowych lekcji gry na instrumentach – umiejętności te rozwijał według własnego planu.
Edukacja
W 1949 roku roku rozpoczął naukę w Szkole Podstawowej w Szamocinie. W 1952 roku przystąpił do Pierwszej Komunii Świętej. Od tamtej pory, aż do matury służył w mszach jako ministrant.
W latach 1956 – 1960 uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego w Chodzieży. Po liceum wyjechał do Poznania, aby studiować w Studium Nauczycielskim na kierunku „Śpiew z muzyką”.
Praca zawodowa
W 1963 roku rozpoczął pracę w Szkole Podstawowej w Szamocinie. W czasie swojej pracy zawodowej uczył wielu przedmiotów: śpiewu, języka polskiego, geografii i wychowania fizycznego. Praca w szkole sprawiała mu wielką przyjemność i dawała mnóstwo satysfakcji, ponieważ bardzo kochał pracę z dziećmi. Największą radość dawała mu oczywiście nauka śpiewu, której poświęcił się całkowicie.
W 1969 roku poślubił swoją koleżankę z pracy Irenę Miler, która była nauczycielką matematyki i posiadała również uzdolnienia muzyczne. Mają razem trójkę dzieci: dwie córki oraz syna. Jedna z córek – Katarzyna – również jest nauczycielką, druga – Edyta – jest pielęgniarką. Najmłodszy z rodzeństwa – Karol zajmuje się inżynierią budownictwa. Przez wiele lat był czynnym członkiem chóru i z rodzicami odniósł wiele sukcesów na niwie śpiewaczej.
Śpiew
Historia ze śpiewem rozpoczęła się już w piątej klasie szkoły podstawowej i trwa do dziś. Od 1967 roku przez ponad dwadzieścia lat prowadził Chór Kościelny w Szamocinie, dodatkowo z przerwami chór „Lutnia” w Miasteczku Krajeńskim. W 1992 roku Dyrektor Szamocińskiego Domu Kultury zaproponował reaktywowanie Chóru im. Ignacego Jana Paderewskiego, w którym dyrygenturę zaproponowano Janowi Kołodziejewskiemu.
Znaczenie postaci
Dyrygowanie chórem sprawiało wiele przyjemności panu Janowi. Chór im. Ignacego Jana Paderewskiego ma na swoim koncie wiele sukcesów. Osiągnięcia te były możliwe dzięki niezwykłej aktywności i zaangażowaniu wielu ludzi, dla których śpiew był autentyczną pasją, a które dyrygent – pan Jan – przełożył na ogólny sukces. Udział w ogólnoświatowej olimpiadzie chóralnej w Linz (Austria) w 2000 roku był pierwszym sukcesem na arenie międzynarodowej. Brązowy medal chórzyści podarowali miastu Szamocin. Kolejne występy z panem Janem jako członkiem chóru – w Bremie (Niemcy 2004): srebro i Graz (Austria 2008): brąz – potwierdziły, iż zapoczątkowana niegdyś praca przynosi dalsze sukcesy, czego potwierdzeniem były kolejne medale olimpijskie.
Przypadająca w 2013 roku 90. rocznica powstania Chóru Towarzystwa Śpiewu im. Ignacego Jana Paderewskiego, skłoniła Jana Kołodziejewskiego do próby syntetycznego ujęcia historii ruchu śpiewaczego w Szamocinie. Korzystając z zachowanych kronik, z imiennych przekazów żyjących chórzystów, a także własnej pamięci, stara się pozostawić muzyczny ślad dla potomnych. Opracowanie to będzie zawierało wiele nazwisk, zdjęć, dokumentów, artykułów prasowych – krajowych i zagranicznych oraz ciekawych osobistych przeżyć chórzystów.