Pochodzenie i dzieciństwo

Tadeusz Mąkosa urodził się 1 lutego 1956 roku w Karszynie. Była to niewielka miejscowość, wieś leżąca pod wielkim lasem. Tam też uczęszczał do ośmioklasowej szkoły podstawowej, która była typową szkołą wiejską. Urodził się w czasach, które na szczęście zaczęły odchodzić do przeszłości. Te czasy nazywały się stalinowskimi. Były to złe czasy dla wielu przyzwoitych ludzi. Mimo to Tadeusz dzieciństwo wspomina bardzo przyjemnie, dlatego, że upłynęło w bardzo sielskiej atmosferze, którą zapewnili mu rodzice, sąsiedzi i mieszkańcy tej wsi. Spotkania z rówieśnikami oraz osobami troszkę młodszymi lub starszymi sprawiały dużo przyjemności. Często spotkania były poprzedzone lekturą jakiejś przygodowej książki, które później odgrywano. Wtedy żyło się zupełnie inaczej niż dzisiaj.

Młodość

Po ukończeniu Szkoły Podstawowej, w roku 1971, Tadeusz rozpoczął naukę w Liceum Samochodowym im. inż. T. Tańskiego w Słubicach, gdzie wykształcił się na mechanika samochodowego. Do ulubionych przedmiotów Tadeusza Mąkosy należały historii i geografia. Po zdaniu matury w 1975 roku rozpoczął studia na kierunku filologia polska w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Zielonej Górze.

Praca nauczyciela

Po obronie pracy magisterskiej, w sierpniu 1979 roku podjął pracę jako nauczyciel języka polskiego w Szkole Podstawowej w Siedlcu. Tam, w roku 1983, Tadeusz Mąkosa zamieszkał wraz z rodzina w wybudowanym przez siebie domu.W czasie pracy z dziećmi i młodzieżą siedleckiej podstawówki wielką przyjemnością dla Tadeusza Mąkosy było m. in. prowadzenie uczniowskiego kabaretu oraz wydawanie gazetki „Szkolne co nieco”. Starał się wpływać na uczniów, aby dążyli do tego, by być lepsi. Bardzo cenił wszystkich uczniów, nie tylko prymusów, ciągle pamiętał, że często ci przeciętni osiągają sukces.

Praca samorządowa

Będąc nauczycielem, znajdował czas i ochotę na pracę w gminnym samorządzie. W 1990 roku został wybrany do Rady Gminy Siedlec, w której przez trzy kolejne kadencje pełnił funkcję przewodniczącego rady. W latach 2002-2007 podjął pracę jako sekretarz gminy w siedleckim Urzędzie Gminy. W tym samym czasie przez cztery lata był radnym Rady Powiatu Wolsztyńskiego, gdzie jednocześnie pełnił funkcję członka zarządu powiatu. W sierpniu 2007 roku odszedł z pracy w administracji i po miesięcznej pracy w miejscowym gimnazjum przeszedł na emeryturę.

Książka „Karszyn we wspomnieniach i źródłach historycznych”

Tadeusz Mąkosa w 2013 roku wydał książkę „Karszyn we wspomnieniach i źródłach historycznych” o swojej rodzinnej miejscowości. O dziele najlepiej wypowiada się sam autor: O książce wspominał kiedyś reportaż „Historia dwóch Marii”. Powiedziałem w nim, że ta książka jest moim kolejnym dzieckiem. Jestem ojcem trojga dzieci, a książka jest jakby czwartym. Jestem z książki dumny, podobnie jak z prawdziwych dzieci. Oprócz książki, która żyje już własnym życiem i za jej pośrednictwem również i ja jestem oceniany. Słyszałem kilka opinii przychylnych, co mnie bardzo ucieszyło. Dla autora to ważne, że ktoś o jego książce mówi. Jeśli są to opinie życzliwe, to autor dodatkowo rośnie. Dużo ważniejszą rzeczą, która przy okazji książki się wydarzyła było odkrycie historii zamordowanych po zakończeniu II wojny światowej przez Rosjan mieszkańców Karszyna. Po 70-ciu latach od tej tragedii udało się odnaleźć grób tych ludzi. Oni nie byli pochowani tak jak inni, lecz tam gdzie zginęli – na obrzeżach wsi. Przez 70 lat nikt o tych ludziach nie pamiętał. Mnie udało się podczas pracy nad książką dotrzeć do źródeł i z pomocą urzędu gminy w Kargowej i pana burmistrza oraz stowarzyszenia „Pomost” w Poznaniu wydobyć szczątki tych ludzi i urządzić im godny człowieka pogrzeb. Odbyło się nabożeństwo i spoczywają teraz w poświęconej ziemi, tak jak wszyscy ludzie chcieliby.”

Znaczenie postaci

Obecnie Tadeusz nadal udziela się na rzecz mieszkańców powiatu wolsztyńskiego – jest od listopada 2014 roku radnym powiatowym. Ma możliwość wpływanie na to, co chce zmienić, poprawić, aby w powiecie żyło się lepiej, łatwiej, wygodniej, żebyśmy chciało się tutaj być. Żeby to było takie miejsce, o którym można powiedzieć „Chętnie tam wrócę”.