Pochodzenie
Jerzy Węgrzak urodził się 07.04.1936 roku w Rogoźnie Wielkopolskim. Syn Franciszka
i Franciszki z domu Bagińskiej.Ojciec Franciszek był stolarzem. Pracował w Zakładach Hipolita Cegielskiego
w Poznaniu, a potem w Rogozińskiej Fabryce Maszyn Młyńskich. Matka zajmowała się domem i wychowaniem czworga dzieci.
Dzieciństwo
Jerzy miał troje rodzeństwa, starszego o 3 lata brata Stanisława i młodszych o 3 lata bliźniaków: Danutę i Bogdana. Sam również urodził się z ciąży bliźniaczej, ale jego brat bliźniak zmarł przy porodzie. Tuż po wybuchu II wojny światowej Jerzy wraz z matką i rodzeństwem schronili się w lesie, natomiast ojciec – powołany wcześniej do wojska – bronił ojczyzny na froncie. Po wyeliminowaniu bezpośredniego zagrożenia, matka z dziećmi wróciła do domu. Rodzina przez cały czas mieszkała w Rogoźnie, nad jeziorem, w domu z dużym ogrodem, co niewątpliwie ułatwiało byt rodzinie w tych trudnych czasach.Jerzy, zatem już od najmłodszych lat, występował w roli pomocnika rodziców w małym gospodarstwie. Najbardziej ciekawiła go praca pszczelarza, rośliny i ogród, nie lubił zajmowania się krową, żywicielką rodziny. Już jako dziecko interesował się muzyką. Jerzy, jak wspomina siostra Danuta, cały dzień potrafił grać na harmonijce ustnej, jedynym wówczas instrumencie domowym. W wolnym czasie, mieszkając nad jeziorem, nauczył się doskonale pływać.
Często z kolegami wypływał zbyt daleko, narażając się na reprymendę ze strony rodziców… Gra na harmonijce, pływanie to były jedyne przyjemności dziecka w dniach pełnych strachu, grozy i oczywiście obowiązków.
Edukacja
W latach 1945-1950 ukończył Szkołę Podstawową w Rogoźnie Wielkopolskim.
Od 1950-1954 r.– uczył się w Państwowym Liceum Pedagogicznym w Rogoźnie Wielkopolskim, gdzie zdobył uprawnienia do nauczania dzieci i młodzieży.
Od 1959 do 1962 r. – doskonalił swe umiejętności pedagogiczne w trybie zaocznym, jako słuchacz Studium Nauczycielskiego w Gdańsku, kierunek: muzyka i śpiew.
W latach 1978-1982 r. studiował na Wyższej Szkole Pedagogicznej w Zielonej Górze, uzyskując w 1983 r. stopień magistra wychowania muzycznego.
ETAPY DZIAŁALNOŚCI
W latach 1954-1956 Jerzy Węgrzak pracował jako nauczyciel w szkołach powszechnych w Drzewcach oraz w Chorzępowie, w powiecie międzychodzkim.
Od 1957 r. pełnił obowiązki kierownika szkoły w Sinej, pow. Międzychód, by w 1960 r., po ślubie z Janiną Maciuszonek, objąć posadę nauczyciela w Jabłonce Starej. 1.09.1963 roku został kierownikiem, a później dyrektorem Szkoły Podstawowej w Jabłonce Starej, gdzie zajął się adaptacją budynku mieszkalnego dla potrzeb szkolnych, potem jego rozbudową i modernizacją. Przyczynił się do budowy Domu Nauczyciela w Jabłonce Starej, tuż przy szkole.Cały czas rozwijał życie kulturalne na terenie gminy Miedzichowo, skupiając młodzież, a potem dzieci w dwóch zespołach założonych przez siebie: wokalno- muzycznym oraz w zespole fletów prostych. Imprezy artystyczne, przedstawienia teatralne, tworzone przez Jerzego Węgrzaka i jego żonę Janinę, scalały ludność wiejską.
Po reorganizacji szkoły w 1975 r. pracował w Zbiorczej Szkole Gminnej w Bolewicach, pełniąc nadal funkcję kierownika Punktu Filialnego w Jabłonce Starej, a później ( po kolejnej reorganizacji) ponownie dyrektora tej samej placówki.
Pracował jednocześnie jako nauczyciel muzyki w Szkole Podstawowej w Trzcielu oraz w Szkole Podstawowej nr 3 w Nowym Tomyślu.
Na emeryturę przeszedł 31 sierpnia 1985 roku.
Odznaczenia
Za działalność artystyczną i pracę dydaktyczną otrzymał następujące odznaczenia:
-Odznakę Tysiąclecia Państwa Polskiego- 1967 r.,
-Złoty Krzyż Zasługi- 1975 r.,
-Odznakę Honorową ” Za zasługi dla województwa gorzowskiego”- 1983 r.,
-Medal 40. lecia Polski Ludowej- 1984 r.,
-Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski- 1985 r.
Znaczenie postaci
Na początku swej działalności pedagogicznej walczył z analfabetyzmem i szerzył oświatę na terenie zachodniej Wielkopolski. Rozbudował Szkołę Podstawową w Jabłonce Starej, przyczynił się również do budowy Domu Nauczyciela. Rozwijał życie kulturalne na terenie gminy Miedzichowo. Często, razem z żoną Janiną, przygotowywał uroczystości szkolne i gminne,realizując hasło: muzyka i śpiew nade wszystko. Wychodził naprzeciw oczekiwaniom ludzi: imprezy artystyczne scalające ludność wiejską zamiast telewizji, która w latach sześćdziesiątych nie była powszechnie dostępna. Jednoczył i rozwijał utalentowaną muzycznie młodzież i dzieci w dwóch zespołach: wokalno- muzycznym i w zespole fletów prostych. Organizował liczne wycieczki dla dzieci i młodzieży po Polsce.
Miał dobre relacje z uczniami i współpracownikami. Do końca swych dni spotykał się z byłymi uczniami. Szacunek i miłość do tego zawodu przekazał również swoim córkom i wnuczce: Ewie, Iwonie i Magdalenie. Był dobrym, wrażliwym człowiekiem, wsparciem dla swoich uczniów, dzieci i wnuków. W wolnym czasie zajmował się ogrodnictwem, uprawą roślin. Jego pasją było także gotowanie. Był bardzo dobrym kucharzem. Nie lubił majsterkowania i robót ręcznych, za to pięknie śpiewał tenorem, grał na skrzypcach i pianinie. Lubił jeziora, lasy, grzybobrania. Często jeździł rowerem po okolicach dzisiejszego Pszczewskiego Parku Krajobrazowego.Na emeryturze pokochał Tatry i zaczął podróżować.
Zmarł 18.06.2013 r. Pochowany został na cmentarzu w Nowym Tomyślu.
Źródła:
-wywiad z rodziną Jerzego Węgrzaka,
– akta osobowe Jerzego Węgrzaka,
– kroniki szkolne z Jabłonki Starej,
– wspomnienia córki Iwony,
– wspomnienia siostry Danuty Barełkowskiej,
– album i archiwum rodzinne Państwa Węgrzaków.