Pochodzenie

Henryka Strasińska urodziła się 7 lipca 1914 roku w Janowie powiat Trembowla, w rodzinie Michała Tomalaka i Katarzyny Włosek. W II Rzeczpospolitej miasteczko Janów było siedzibą gminy wiejskiej w powiecie trembowelskim województwa tarnopolskiego. Po roku 1960 zmieniono nie tylko nazwę tej miejscowości (Dołyna – ukr. Долина), ale również status. Obecnie jest to wieś na Ukrainie.

Edukacja i młodość

W rodzinnym miasteczku ukończyła siedmioklasową szkołę podstawową. Dalszą edukację kontynuowała w prywatnym Seminarium Nauczycielskim Żeńskim w Tarnopolu. Świadectwo dojrzałości otrzymała w 1935 roku. Z powodu braku posady w zawodzie nauczyciela po ukończeniu szkoły, pracowała w organizacjach Towarzystwa Szkoły Ludowej w Tarnopolu. Prowadziła półkolonie letnie, organizowała chóry, zespoły teatralne, dożynki oraz imprezy kulturalno – oświatowe. Pracę tą wykonywała do wybuchu II wojny światowej. W grudniu 1939 roku wyszła za mąż za Józefa Strasińskiego.

Zesłanie na Syberię

W lutym 1940 roku Henryka Strasińska wraz z mężem została zesłana na Syberię (Kraj Krasnojarski) i przebywała tam aż do zakończenia wojny. Tam też przyszedł na świat jej jedyny syn Kazimierz. Czas zesłania był dla niej i jej rodziny niezwykle trudny, ze względu na bardzo złe warunki życiowe, jakie tam panowały. Codziennie musieli zmagać się z głodem, zimnem, brakiem odpowiednich warunków sanitarnych oraz brakiem odzieży. Pozyskanie żywności wiązało się z bardzo ciężką pracą. Pan Józef Strasiński pracował przy wyrębie lasu. Pani Henryka uczyła polskie dzieci oraz prowadziła zajęcia artystyczne. W roku 1943 mąż Pani Henryki wstąpił do wojska. Na froncie przebywał do 1944 roku. Zły stan zdrowia nie pozwolił jednak na jego dalszy udział w działaniach wojennych. Do Polski powrócili 15 kwietnia 1946 roku. Zostali osiedleni we wsi Wielopole (obecnie należącej do gminy Tuliszków).

Praca społeczna i zawodowa

Po powrocie do kraju pracę zawodową rozpoczęła 15 września 1946 roku w Szkole Podstawowej w Grzymiszewie. W trakcie swojej aktywności zawodowej z zaangażowaniem uczyła m.in. takich przedmiotów jak: historia, geografia gospodarcza, język rosyjski. Prowadziła również zajęcia techniczne z gotowania i pieczenia oraz zajęcia świetlicowe. Jej życiową pasją była jednak szeroko zakrojona działalność kulturowa – oświatowa. W tak małej miejscowości, jaką jest Grzymiszew, potrafiła zaangażować do udziału w zespołach teatralnych, recytatorskich, chóralnych i tanecznych zarówno dzieci, młodzież szkolną, jak i dorosłych. Współpracowała z wieloma organizacjami m.in.: Ochotniczą Strażą Pożarną, Związkiem Młodzieży Wiejskiej, Szkołami Przysposobienia Rolniczego, Związkiem Samopomocy Chłopskiej, Kołem Gospodyń Wiejskich. Ze swoimi zespołami występowała nie tylko dla lokalnej społeczności, ale również w innych większych miejscowościach np. Koninie, Kaliszu. Jej praca przynosiła duże efekty. Poziom artystyczny zespołów podnosił się tak dalece, że w wielu ważnych konkursach (eliminacje powiatowe i wojewódzkie) zajmowały wysokie miejsca. Zdobycie pierwszego czy drugiego miejsca zwykle wiązało się z otrzymaniem nagrody rzeczowej lub pieniężnej. Pozyskane środki Henryka Strasińska przeznaczała na zakup instrumentów muzycznych, strojów, radia, wyposażenia świetlicowego itp. Szczególnymi osiągnięciami szczycił się zespół teatralny. W dowód uznania dla jego sukcesów Związek Teatrów Amatorskich przyjął go, jako swojego członka zbiorowego. Zostało to potwierdzone stosownym zaświadczeniem.

O zasługach Pani Henryki Strasińskiej i jej zespołów można było wielokrotnie czytać w prasie. Jednym z jej większych osiągnięć było utworzenie w 1950 roku zespołu muzycznego przy Szkole Podstawowej w Grzymiszewie. Cieszył się on ogromną popularnością. Z roku na rok przybywało mu członków. Uzdolniona muzycznie młodzież pod kierunkiem Pani Henryki Strasińskiej wygrywała konkursy i gościła na wielu ważnych uroczystościach. Zespół zdobywał nagrody rzeczowe i pieniężne oraz wyróżnienia. Jedna z otrzymanych nagród cieszyła najbardziej. Stanowiło ją 10 nowych instrumentów. Osiągane przez zespół sukcesy stanowiły doskonałą motywację do dalszy pracy.

Od 17 stycznia 1965 roku Henryka Strasińska, jako kierownik Gromadzkiego Ośrodka Kulturalno – Oświatowego, prowadziła nowo otwartą klubo – kawiarnię. Jej działalność na tym polu również zdobyła wielkie uznanie. Wprowadziła m.in. takie zajęcia jak: prelekcje o różnorodnej tematyce, popularne „zgaduj zgadule”, spotkania z dziennikarzami, autorami znanych książek, działaczami kulturalnymi. Ponadto organizowała rożnego rodzaju wycieczki np. krajoznawcze, do teatrów muzycznych. Pod koniec roku 1965, prowadzony przez nią klub, został oceniony jako najlepiej działający w powiecie.

Pracę społeczno – zawodową kontynuowała również na emeryturze. Niestety ciężka choroba uniemożliwiła jej dalszą realizację życiowej pasji. Zmarła 28 marca 1984 roku.

Nagrody i wyróżnienia

Henryka Strasińska w ciągu długoletniej pracy kulturalno-oświatowej i pedagogicznej otrzymała szereg nagród, podziękowań i wyróżnień. Do najważniejszych należą:

• Odznaka Zarządu Wojewódzkiego Związku „Samopomoc Chłopska”;

• Odznaka Zasłużonego Działacza Kultury (1964);

• Dyplom za ofiarną pracę i osiągnięcia w rozwoju amatorskiej twórczości artystycznej w Wielkopolsce, przyznany przez Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu, Wydział Kultury (1964);

• Dyplom za ofiarną pracę i osiągnięcia w rozwoju kultury i oświaty w Wielkopolsce przez Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu, Wydział Kultury (1965,1966);

• Nagroda Ministra Oświaty i Wychowania (1973).

Znaczenie postaci

Źródła: