Pan Tadeusz nie chodził do przedszkola. Swoją edukację rozpoczął od szkoły podstawowej. Uczęszczał do Szkoły Podstawowej nr 4 w Kościanie (do 1971 r.). W latach 1971-1975 był uczniem Liceum Ogólnokształcącego im. Oskara Kolberga w Kościanie. Uczęszczając do tej szkoły napisał słowa do pieśni szkoły. Do dnia dzisiejszego ta pieśń towarzyszy ważniejszym wydarzeniom szkolnym. Już w liceum pan Tadeusz interesował się teatrem, recytacją. Wraz z kolegą, późniejszym aktorem scen poznańskich, Michałem Frydrychem, założyli w liceum teatr ,,Szach”. Przygotowywali i wystawiali sztuki teatralne. Między innymi społeczności uczniowskiej zaprezentowali sztukę ,,Porozmawiajmy o miłości”. Po zdaniu matury pan Tadeusz Hofmański rozpoczął naukę na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, na wydziale filologii polskiej. W 1980 r. uzyskał stopień magistra. Aby móc podjąć pracę w zawodzie nauczyciela pan Tadeusz w 1982 r. ukończył roczny kurs pedagogiczny w Poznaniu.

Pan Tadeusz w październiku 1981 r. wziął ślub cywilny z Ewą Widmańską. Tego samego roku 25 grudnia pod Kielcami (12 dni po ogłoszeniu stanu wojennego) państwo Hofmańscy wzięli ślub kościelny. Państwo Hofmańscy mają syna, który ma na imię Wojtek. Obecnie ma 31 lat i jest kawalerem. Jest doktorem filologii polskiej. Obecnie mieszka w Pradze, stolicy Czech, gdzie pracuje na Uniwersytecie Karola, na wydziale filozoficznym. Jest językoznawcą. 20 listopada 2013 r. zmarła żona pana Tadeusza – Ewa.

Pan Hofmański w 1981 r.rozpoczął pracę w Szkole Podstawowej w Lipnie. Uczył w niej języka polskiego. W 1998 r. zostało w Lipnie utworzone gminne Gimnazjum im. Dezyderego Chłapowskiego. Wówczas p. Hofmański przeszedł do pracy w gimnazjum. W dalszym ciągu nauczał języka polskiego. W tej szkole podjął współpracę z drugim polonistą, Bartoszem Grobelnym, twórcą „Teatru Próby”. Jego członkami byli uczniowie gimnazjum. Teatr zajmował się przygotowywaniem spektakli, które były prezentowane w szkole. Jedną z wystawionych sztuk był ,,Autobus do złotych gór”. Praca w teatrze była bardzo intensywna i sprawiała panu Tadeuszowi wiele radości i satysfakcji. Pan Tadeusz otrzymał w uczniowskim plebiscycie 1. nagrodę w kategorii na nauczyciela z najlepszym poczuciem humoru, a w nagrodę odebrał papierową kredę. Natomiast 2. miejsce zajął w kategorii najbardziej wymagającego nauczyciela. W gimnazjum pracował do 2011 r., do momentu przejścia na emeryturę. Pracę w szkole zawsze traktował jako pasję. Była to dla niego sama przyjemność.

Pan Hofmański, pomimo faktu, że nie jest już czynnym pedagogiem cały czas współpracuje z młodzieżą. Przykładem tej pracy jest fakt, że w obecnym roku szkolnym 2014/2015 podjął współpracę z Gimnazjum nr 1 w Lesznie. Wraz z uczniami przygotowuje przedstawienie pt. „Opowiedz o swoim kochaniu”, pamięci swej żony. Wraz z uczniami tego gimnazjum przygotował również program artystyczny z okazji obchodów Dnia Patrona Szkoły, którym są Powstańcy Wielkopolscy.

Pan Hofmański jest poetą. Uważa, że twórczość artystyczna jest trudną sztuką, wymagającą wyrozumiałości od otoczenia, najbliższej rodziny. Jak twierdzi, rolą poety jest dawanie siebie drugiemu człowiekowi. Poprzez swoją twórczość stara się przekazywać innym dobro. Jak sam wspomina, wszystko rozpoczęło się od nieodwzajemnionej licealnej miłości. Swoje żale i rozterki uczuciowe przelewał na kartkę. I tak powstały pierwsze, krótkie, rymowane wierszyki. Poważniej o poezji pan Tadeusz zaczął myśleć będąc na studiach. Zaczął zastanawiać się nad otaczającą go rzeczywistością i refleksyjnym jej oglądem. W pisaniu poezji odnalazł sposób filozofowania nad minioną rzeczywistością. Wszelkie fakty i zdarzenia w swej twórczości odnosi do czasów współczesnych. W swych wierszach porusza kwestię świadomości i przekonań człowieka związanych z jego ostatecznym losem. Odnosi się do Boga, wiary i przeznaczenia. Tematyka wierszy pana Hofmańskiego jest wynikiem jego głębszych i dłuższych przemyśleń. Zdarza się, że jakaś malutka chwila, jakieś zdarzenie spowoduje, iż coś jest warte napisania, uwiecznienia w poezji.

Twórczość pana Tadeusza została opublikowana. W 1992 r. ukazał się pierwszy tomik poezji pt. „Poszukiwacz ostatniej deski ratunku zawiesza działalność”. Dziesięć lat później, bo w 2002 r. wydany został drugi tomik poezji pt. ” Poszukiwacz ostatniej deski ratunku prowadzi ostrożne rozpoznanie”. Po wydaniu obu wspomnianych tomików poezji pan Tadeusz nadal pisał i w ten sposób powstał materiał na trzeci tomik poezji. Niestety do dnia dzisiejszego nie został wydany. Niezwykle trudny moment w życiu osobistym – śmierć żony Ewy w 2013 r., spowodował, iż pan Tadeusz zaczął tworzyć wiersze poświęcone właśnie zmarłej żonie. W ten sposób powstał i w kwietniu 2015 r. zostanie wydany kolejny, trzeci już tomik poezji, pt. „Ewa otrzymuje zapewnienie”.

Wiersze pana Tadeusza są również publikowane w zeszytach literackich, wydawanych przez Leszczyńskie Stowarzyszenie Twórców Kultury. Pan Hofmański systematycznie współpracuje z „Wiadomościami Kościańskimi”. W tym miesięczniku od 25 lat już publikuje swoje felietony.

Własne przemyślenia Pan Hofmański prezentuje również w lokalnej gazecie „Głos Lipna”.

W grudniu 2014 r. w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Lesznie obchodzona była 80. rocznica urodzin Stanisława Grochowiaka. Na uroczystości zatytułowanej „Dialogi z Grochowiakiem” pan Hofmański wraz z zaprzyjaźnionymi poetami leszczyńskimi prezentował swoje przemyślenia o poezji Stanisława Grochowiaka. Przedstawił trzy utwory nawiązujące do twórczości zmarłego poety.

Pan Hofmański współpracuje również z Kościańskim Ośrodkiem Kultury. W 2014 r. prowadził tam cykl warsztatów literackich.

Pan Tadeusz Hofmański przez wiele lat był czynnym społecznikiem naszej gminy – Gminy Lipno. W latach 1998 – 2002 był przewodniczącym Rady Gminy Lipno. Był to czas dużych zmian w oświacie. Wspomina, że za tej kadencji priorytetem było wybudowanie nowego budynku gimnazjum w gminie. Duży nacisk był także kładziony na działalność kulturalną i sport. Pan Hofmański dążył do rozwoju życia społecznego i kulturalnego w naszej gminie. Radnym Gminy Lipno był także w kadencjach: 1994 – 1998, 2002 – 2006, 2006 – 2010 oraz 2010 – 2014. W tym czasie w naszej gminie wiele się działo. Gmina cały czas się rozwijała, korzystała z wielu funduszy unijnych w celu poprawy życia mieszkańców. Odbywały się remonty świetlic wiejskich w poszczególnych miejscowościach. Budowano kolejne odcinki kanalizacji w gminie. Powstał „Orlik” – nowoczesny obiekt sportowy. Zbudowano w kilku miejscowościach nowe place zabaw dla dzieci, poprawiana była nawierzchnia dróg gminnych. Pan Hofmański przez wszystkie lata swej pracy na rzecz gminy zawsze dbał o oświatę, poprawę warunków w szkole. Chciał, by dzieci czuły się w szkole dobrze i miały właściwe warunki do nauki. Wszelkie decyzje i inwestycje były realizowane za zgodą większości radnych, a więc głos każdego radnego był bardzo ważny, w tym i pana Tadeusza.

Pan Tadeusz Hofmański przez wiele lat był nauczycielem języka polskiego. Początkowo w Szkole Podstawowej, a później w Gimnazjum im. Dezyderego Chłapowskiego w Lipnie. Pracę zawodową zawsze traktował jako pasję i przyjemność. Szczególnie w uczniach gimnazjum zaszczepił zamiłowanie do teatru. Wspólnie z dziećmi przygotowywał sztuki teatralne, przedstawienia. Angażował się w rozwój działalności kulturalno – oświatowej w Gminie Lipno. Pełniąc obowiązki radnego Gminy Lipno przyczynił się do podejmowania decyzji, które wpływały pozytywnie na rozwój Gminy.